Mürsel Filiz’in dizeleri bir özlemin girdapları içinde dönenip duruyor. Sevgi delisi bir kalem var karşımızda; sevmenin ve sevilmenin ekseninde kurduğu ezgili bir fanusun içinde yaşıyor. O fanus ne zaman ki kırılır, ne beklemek, ne özlem, ne sitem kalır dünyasında.
Seslendiği ve özlediği özne bu dizeler karşısında ne der, bilemem. ‘Ama böylesi içten bir çağrıya yüz çevirip de gidilir mi?’ diyesim geliyor.
Yolun açık olsun sevgili Mürsel Filiz. Dilerim, çağrıların karşılık bulur.
 
Bülent Güldal