Odanın duvarlarına baktı, ayağa kalktı, pencerenin önüne gitti, perdenin aralığından avluyu izledi, perdeyi kenara çekti, bir süre evlilikleriyle beraber büyüyen akasya ağacına baktı, gözleri doldu, naçarlıkla gözlerinden akan birkaç damla yaşı sildi, burnunu çekti.
Söze nasıl başlayacağına, söyleyeceği ilk kelimeye bir türlü karar veremedi. Gördüğü rüyadan buyana dek yaşadıkları bir film şeridi gibi zihninden geçti, “Bu evin inşaatına geldiğimiz geceyi hatırlıyor musun,” dedi.
Gülcan zihninden, “unutmak mümkün mü ömrümün en özel gecesini” diye geçirdi ve baş hareketiyle hatırladığını işaret etti.
Rauf tekrar üçlü koltuğa oturdu.
- Ben o gece eve gittiğimde bir rüya gördüm.
- Rüyanda ne gördün, hem aradan yıllar geçmiş, neden şimdi anlatıyorsun?
Gülcan meraklanmıştı, Rauf da o anı yeniden yaşıyor gibiydi.