– Ne yapacağız şimdi?

– Batı yönünde ilerle!

– Olmaz, uzatırız oradan!

– Duralım o zaman, sabah daha iyi yol alırız

– Duramayız, peşimizdeler!

Karanlık bir gecenin içimi ürperten ayazında gerek onun bitip tükenmeyen soruları gerekse benim endişelerim yüzünden ortamın gerginliği gittikçe artıyordu.

– E ne yapacağız o zaman?

– Onu ben sormuştum.

– Ben de söylemiştim. Olmaz dedin. Duralım dedim,  “duramayız”  dedin.

– Çünkü peşimizdeler…

– Onu da söylemiştin.

~

– Olmamış bu!

– Ne olmamış?

– Diyalog diyorum, olmamış.

– Neden?

Böyle bir ortamda, bir adam, “ ne yapacağız” diye kadına soruyorsa, kadın net bir cevap vermez. Öncelikle düşünür biraz, lafı dolandırır, bilmiyorum falan der, “ sence ne yapmalıyız” diye topu adama atar.

– Ee?

– Yani düzelt işte, o şekilde yaz.

– Okurun canını mı sıkayım?

– Okurun canı zaten sıkkın, sen kendi canını sıkarak ilerle ki ortaya iyi bir şey çıksın.

– Çok biliyorsun, git hadi başımdan, sen buradayken yazamıyorum.