Konuş Çocukluğum!
Konuş artık, susmak bitti. İçine gömdüğün ne varsa söyle şimdi.
Korkma, bir şey yapamazlar sana; dövemezler, sövemezler, bacaklarını kıramazlar. Gözlerini de oyamazlar şimdi. Kimisi öldü, kimisi geçti. Kırılmaz sandığın kızılcık sopası çoktan kırıldı, gitti.
Artık gözyaşı yerine sözcükleri kullan. Kendi sözcüklerini… Akıt ağzından içindekileri. Anlat bakır tebessümlerinin sebebini… Hatırla sevgi dolu hikâyelerini…
Ben senin her şikâyetine razıyım. Her oflamana, her alınganlığına, her kaprisine, tüm küskünlüklerine…
Her ne varsa içini burkan dinlemeye hazırım. Nihayet yanındayım. Neden susuyorsun?
Yoksa geç mi kaldım?