İyi ki doğdun Küçük Prens

Kafekültür Yayıncılık
30 Haz
4 dakikada okunur

Gökyüzüne mektuplar yazan bir adamdı o. Kum fırtınalarının ortasında uçağını tamir ederken bile yıldızlara sorular sorar, bir gülün narinliğinde hakikatin izini sürerdi. Antoine de Saint-Exupéry, sadece bir pilot değil; düşlerin kaptanı, kelimelerin mühendisi, kalbin haritacısıydı.

Değerli eğitimci-yazar DÖNDÜ POLAT'ın bu özel gün için zeplininden kaleme aldığı bu mektup, yeryüzünden Satürn’ün halkalarına doğru süzülen bir selamdır ona. Bir yıldızın gülümsediği gün yazılmıştır. Küçük Prens’in çiçeğine gösterdiği sabır gibi, hayatın özüne yaklaşmaya çalışan her ruhun ona borçlu olduğu bir teşekkürdür. Zeplin No: 612, belki de hepimizin içindeki o çocuk sesiyle yol alıyor şimdi. Çünkü bazı yıldızlara ancak kalple bakıldığında ulaşılır. Ve bazı insanlar, gökte kaybolduklarında bile, içimizde daha çok parlamaya başlarlar.

***

Zeplin No: 612

Gökyüzü: Satürn’ün halkalarına en yakın konumda

Tarih: Bir yıldızın gülümsediği gün

Alıcı: Antoine de Saint-Exupéry

Sevgili Antoine,

Gökyüzünde süzülürken, yıldızlar arasında bir ışık huzmesi dikkatimi çekti. Zeplin camından baktım ve onun senin yıldızın olduğunu anladım. Evet, doğum gününü kutlayan bir yıldızdı bu. Küçük Prens'in gözleriyle gülümsüyordu bana. Ve ben de sana bu satırları yazmaya karar verdim.

Sen ki çöllerin ortasında bir uçağın kanatlarında yazdın en güzel hikâyeyi… Sen ki bir çocuğun kalbini, bir gezegenin özlemini, bir gülün narinliğini ve bir tilkinin bilgece cümlelerini fısıldadın dünyaya…

Senin yazdığın o “Küçük Prens”, artık benim öğrencilerimin yüreğinde büyüyor. Güllerini koruyan çocuklar oldular. Tilkileriyle dost oldular. Sorumluluk nedir, dostluk nedir, yıldızların neden bazen hüzünlü parladığını öğreniyorlar senden.

Bugün senin doğum günün. Yani “gözle görülmeyen şeylerin kalple görüldüğünü” hatırlatan adamın doğum günü…

Küçük Prens ile tanışmam ülkeme televizyonun geldiği ilk yıllardı. Her bölümde hayranlığım daha çok artıyordu. Aslında Küçük Prens’in her macerasında bende yaşadığım zor şartların pozitif yanlarını görmeye başlıyordum.

Çizgi film yaşını geçtiğim yıllarda Küçük Prens’in bir kitap olduğunu, sadece bir çocuk kitabı değil aynı zamanda insanın bilgeliğe ulaşmak için harcadığı çabanın bir ürünü olan bu eserin 300’den fazla dile çevrildiğini öğrendim. Aslında bu da bana insanların dili, dini, ırkı, yaşam tarzı ne kadar farklı olursa olsun ortak buluşma noktaları yine ortak insani değerler olduğunu göstermişti.

Bu güzel eseri yazan yazarı çok ama çok merak ettim.

Kimdi?

Nerede doğmuştu?

Nasıl bir hayat yaşamıştı?

Bahaneleri var mıydı?

İnatçı mıydı?

Küçük Prens de anlattıkları hayatında yapamadıkları mıydı? Yoksa yaptıkları mı?

Nasıl bir arayış içindeydi ki hem çocuklara hem gençlere hem yetişkinlere ışık tutabiliyordu. Kim okursa okusun kendinden bir şey bulabiliyordu.

Sevgili Antoine, öncelikle 44 yıllık ömrüne yeterince kayıp, yokluk, macera ve mutluluk yerleştirebildiğini görmek insana ilham veriyor.

“Senin yıldızın da benim yıldızım da susacak... Ama ben senin yıldızına bakmayı seveceğim. Herkesin yıldızları farklıdır ama senin yıldızın bana gülümseyecek.”

Bu satırların erken yaşta kaybettiğin baban ve kardeşin için olduğunu düşündüm. Benim de erken gidenlerim vardı o anki acıya katlanabilmek için bana güç verdi. Aslında her kayıptan sonra yıldızlara bakmaya devam etmek bana yaşamın devam ettiğini hissettirdi.

"Benim gülüm sıradan bir gül değil..."

Çünkü o benim gülüm. Onu ben suladım. Cam fanusun altına ben koydum.

Ona ben kulak verdim, o bana kalbini verdi.

Bu satırları okuyunca belki bir çoğumuzun aklına hayatta emek verdiğimiz insanlar, ilişkiler arkadaşlıklar gelir. Sevgili Antoine hayatını okuduğumda bana pilot olmak için verdiğin emeği hissettirdi. Pilot olmak için yeterince dikenli yoldan geçmişsin. Benim de tıpkı senin gibi bir hayalim var; onu gerçekleştirme çabasından asla vazgeçmiyorum. Tüm gayretimi yıldızlara bakarak veriyorum.

“İnsan ancak evcilleştirdiğini tanıyabilir.”“Senin için, ben sıradan bir tilkiyim. Ama sen beni evcilleştirirsen, benim için sen dünyadaki tek insan olursun.”

Tilkiyle kurduğun bağın, annenin bilge bir kadın olmasından kaynaklı olduğunu düşündüm. Ne de olsa ilk öğretmenin oydu. Senin hayatından okuduklarımın bana söyledikleriydi.

Yaşamın boyunca da bilge insanlarla güzel dostluklar kurduğun ama hepsinden önce kendin ile iyi anlaşabildiğini düşündüm. Bizi anlayabilmen dostlarımızın olması güzel.

“İnsan ancak kalbiyle baktığında doğruyu görebilir. Asıl olan gözle görülmez.”

Sevgi dünya var olduğundan beri var. Aklımız bazen alıyor. Bazen nasıl olduğunu hiç almıyor. Bu yüzyılda yaşasaydın aynısını düşünür müydün?

Sana en çok sevginin ne olduğunu sormak isterdim. Okuduğum da gülüne verdiğin emeği sevgi olarak görüyoruz. Ama Antoine için gerçekten sevgi neydi?

Herkes için anlamı farklı olan sevginin senin için anlamının ne olduğu gerçekten merak ettiğim bir soru. Belki de karşımda olsan “Küçük Prens’i “bir kez daha oku derdin. Bu mektuptan sonra bir kez daha okuyacağım. Belki bu kez satırların arasına kendi sevgi tanımımı da bırakacağım.

Antoine, bu mektubu sana bulutların arasından, umutlarımı ve hayallerimi taşıyan Zeplinimden gönderiyorum. Senin gibi bir kişinin dünyada bir zamanlar var olmuş olması yaşadığı hayat deneyimini tüm insanlığa sunması her yaşın anlayabileceği bir anlatı ortaya koyması paha biçilemez. Kıskanmadım desem yalan olur.

Gerçekten yazdıkların her yaşta okunur ama her yaşta farklı okunur. Ve ben yıllar geçtikçe senin yazdıklarında daha önce fark etmediğim kelimeleri buluyorum.

Belki de bu yüzden “büyüdükçe çocuk kalan” herkesin kitabı Küçük Prens…

Bazen bir çöl sessizliği gibi karşımıza çıkan hayat, senin sayesinde bir kuyunun içinden çıkan su gibi derinlik kazandı.

İyi ki doğdun Antoine.

İyi ki “küçük” olanın ne kadar büyük olabileceğini anlattın.İyi ki hâlâ yıldızlar konuşuyor seninle.

Sevgilerle,

Zeplin Kaptanı

Müzik önerisi: