“İstedim ki önümde bir yol açılsın ve adımlarım kelimeler olsun. Virgülüne ünlemine basarak ilerleyeyim. Ama noktaya varınca durmasını bileyim.” Bu sözlerin yazarı okul yıllarında sözelci sayısalcı ayrımını hatırlatırken çok tüylü yaşam dostlarımız hakkındaki müthiş tespiti de vurguluyor: Kediler ise gözlemci. Kedibiyat kitabı hakkında, yazarı Ayşım Okudan ile söyleştik.
Kedilerle ilgili her şeyi çok seviyorum. Hele de adında “kedi” geçen bir kitap olursa bu. Dosyasıyla ilk tanışmamda bu yüzden soluksuz okudum Kedibiyat‘ı. Bittiğinde artık kedilerin bana epeydir olağanüstü gelen yaşamlarının seviye atlayıp, günlük insan hayatında, bir kafe ya da kitapçıda, bir balo veya partide, belki de çok yakında Metaverse sayesinde tamamen yerleşik ve eşit olacaklarına dair bir inanca sahiptim. Evet, Kedibiyat bence kitap bazlı bir buluş, gezegensel bir keşif. Kedilerin kültür yaşamlarına dair güçlü bir metafor.
Öncelikle Ayşım Okudan’ı tanıyabilir miyiz daha çok kitap okuma ve yazma uğraşlarıyla?
Kitap sevgisi DNA’ma kodlanmış şekilde doğduğuma inanmak hoşuma gidiyor. Üç dört yaşlarında bir çocukken ve henüz okumayı sökmemişken bile tabiri caizse çuval dolusu kitabım varmış. Bana bir ya da bilemediniz iki kez okumaları yeterliymiş. Sonrasında kitabı alır kendimce cümlelerle süsleyip okuyormuş edasıyla tam da sayfaların çevrilmesi gerektiği yerde çevirirmişim. Okumayı öğrendikten sonra ise okuma tutkum hiç eksilmedi. Su içmek, nefes almak gibi yaşamımın içinde daima benimle.
Okul yıllarımda kompozisyon yazmayı çok severdim. İki binli yılların başında şarkı sözü yazmaya başladım. Eşim de bu sözleri besteliyordu. Şarkı sözü yazarken hece sayısına, nakarat kısmına ya da melodiye oturmasına dikkat ederek yazdığım için bir yerden sonra çok kısıtlandığımı fark ettim ve böylece şiir yazmaya başladım. Derken küçürek öykü denemelerim oldu. Son bir yıldır ise öykü yazıyorum.
Bugüne dek yazdığım en uzun metin Kedibiyat‘a ait. Ayrıca her hikayenin de bir hikayesi vardır ya Kedibiyat’ın doğuş hikayesi benim için çok özel. Pandeminin hepimizin üzerinde olumsuz etkilerinin hüküm sürdüğü mart 2020’de gördüğüm bir rüya Kedibiyat‘ın ilk cümlelerini verdi bana. Evimize gelen bir yayınevi sahibinin “Seninle bir çalışma yapacağız ve ben bunun sonucunda kitabını basıp basmayacağıma karar vereceğim, hemen aklına gelen iki cümleyi yazıp ver bana.” demesi üzerine kurduğum iki cümle uyandığımda aklımdaydı. Rüyanın tesiri üzerimde ve hala uykuluyken hemen telefonuma uzanıp rüyamda söylediğim iki cümleyi tekrarladım ve kaydettim. Akşamına oturup o iki cümlenin devamını getirdim ve bir süre sonra Kedibiyat ortaya çıktı. O iki cümle hak ettiği gibi hikayenin başlangıcında yerini aldı. Arka kapak yazısında da olmasını istedim çünkü beni o metni yazmak için tetikleyen ve heyecanlandıran cümlelerdi.
Kedibiyat kulağa çok hoş gelen bir isim. O mu ilk aklınıza geldi yoksa kitabı yazdıktan sonra mı düşündünüz?
Metni yazarken bir yandan da içeriğiyle bütünleşecek bir isim bulma arayışındaydım. Edebiyat ve kedi hem hayatımda hem de metinde çok önemli bir yer tuttuğu için ikisini kaynaştırmak istedim. Aklıma Kedibiyat ve Kedebiyat geldi. Yayıncıma danıştım ve Kedibiyat‘ta karar kıldık.
Şöyle düşündünüz mü hiç: Okunacak o kadar kitap var ki ve sadece okumayla geçecek bir ömür neden olmasın?
Sanırım çoğu okurun hayalidir, okumayla geçen günler… Ama ömür sonlu, basılan kitaplar sonsuz olduğu sürece zaten yetişmek mümkün olmayacaktır.
Özelde Instagram ve sosyal medya iletişim kanalları hakkında genel düşünceleriniz ve beklentilerinizi paralelinde yaşadıklarınız nelerdir?
Aktif bir sosyal medya kullanıcısıyım ve faydasını da gördüm, görüyorum. İlk üyeliğimi Antoloji adında bir şiir sitesi için almıştım. Ben de emeği olan, şiire dair ufkumu açan Nehreyn /Mümtaz Bey’i bu site sayesinde tanıdım. Bloğum var. Blog paylaşımlarım sayesinde çok güzel geri dönüşler aldım. Youtube kitap kanalımın da bende ayrı bir yeri var, ne kadar uzun süredir aktif olmasam da. Instagram’a gelince ilgi alanlarım dahilinde hem fotoğraf hem müzik hem de kitap paylaşımlarını takip etmekten keyif alıyorum ve faydalanıyorum.
(DEVAMI https://www.themagger.com/aysim-okudan-kedibiyat-roportaj/)
Comments